பெண்ணியம்

       

" பெண்ணியம் "

கள்ளிப் பாலில் 

பிறக்கிறது பெண்ணின் 

வாழ்க்கை !

மூத்த பெண்ணா 

பிறந்துவிட்டால் 

மொத்த பாரமும் 

இவளுக்கே !

பள்ளிக்கூடம் போகையில 

பட்டாம்பூச்சி இவ தானே 

பட்டாசாய் வெடிக்கும் இவள் ஆசை

பருவம் அது தொட்டாலே  !

விளையாட்டு பிள்ளை தான்

பருவம் அடையும் முன்னே 

தலையாட்டும் வாழ்க்கை என்ன 

பருவம் தொட்ட  பின்னே !

ஆண் வர்க்கம் 

சமுதாயம் 

ஏதேதோ  சொல்லி 

கிள்ளிப்  போடும் அவள்  

பெண்ணியத்தை !

கல்நெஞ்சு காரிக்கும் 

காதல் வருவதுண்டு 

காதலனை நம்பி 

கண்ணீரும் கண்டதுண்டு !

பெத்தவங்க பேச்சாள 

காதலனும் 

மத்தவங்க போல் ஆவான் 

இவள் நிலைமை அறியாமலே !

காதலனின் சாபத்துக்கும்

கணவன் என வருவோனின்

எதிர்பார்ப்புக்கும்

இடையில் இவள் புழுவாய் 

துடிப்பாளே !

பல இரவு 

இவள் கண்ணீர் 

தலையணையை 

முத்தமிட ..

பகல் கனவாய்

போகும் இவள் 

எண்ணம் பட்ட

வண்ணமான வாழ்க்கை !

கண்ணீர் உறுதுணையா 

கண் துடைக்க 

ஆள் உண்டா 

என ஏக்கத்தோடு 

எத்தனை நாளோ ?

புகுந்த வீட்டு

வலியெல்லாம்

பிறந்த வீட்டில் 

காட்டாம , கள்ளி அவ

கண் துடைப்பா..!

திருவிழா சாமி போல

ஊரே இவளே தாங்கும் 

காரணம் என்னனா

வம்சம் வளர 

சாமியே இவ தான !

என்ன பாவம் 

செய்தாலோ 

இவளுக்கும் 

" பெண் பிள்ளை '

மாமியார் , மருமகள் 

சண்டைக்கும் 

இவளே பகடை காய் 

மாமியாரும் பெண் தானே 

மருமகளும் பெண் தானே !

விதவை என்னும் 

வேஷத்தில் 

நிதமும் இவளுக்கு 

விஷமே !

மலடி என்னும் 

வேஷத்தில் 

மங்கை அவள் 

உயிர் இருக்கும் 

நடை பிணமே !

எனவே ..!

கை கூப்பி வணங்கிடுவோம் 

கள்ளம் இல்லா பெண்ணியத்தை!

                                                                                        - பரத் முருகன்